Fékk mér moggablogg. http://villy.blog.is. Endilega komið í heimsókn :)

Ég er ekkert hætt að blogga, ég bara gleymdi passwordinu í marga daga!!!

Annars gengur mér og mínum allt í haginn þessa dagana. Pabbi minn er allur að koma til og er kominn á Grensásdeild í endurhæfingu. Hann er ekkert nema jákvæðnin og hörkuduglegur. Margir ættu að taka sér hann til fyrirmyndar.
Ég verð líka að deila með ykkur hvað ég á frábæran kærasta, hann kann svo sannarlega að koma manni á óvart. Þegar ég var stödd í Borganesi á föstudaginn um c.a. kl 6 hringir Naglinn í mig og spyr hvar ég sé stödd. Ég segi honum það og verð ég vör við hik á hinum enda línunnar. Ég spyr hann nánar út í málið og segir hann mér þá að hann hafi keypt miða handa okkur í leikhús kl 8 og ég enn í ekki komin heim. En hann Jónas samferðamaður minn brást skjótt við er hann heyrði hvað til stóð. Bensínfóturinn á honum þyngdist um ein 5 kg og ekkert var slegið af. Það var svínað fyrir bíla og keyrt yfir á rauðu ljósi. Ég var mætt á Leifsgötuna kl korter yfir 7. Ég hafði 3 korter til stefnu...sturta, greiða,blása, mála og klæða. Ég fer ekki ofan af því að ég hafi slegið heimsmet kvenna í að hafa sig til, við vorum mætt kl: 19.55 í Iðnó. Einleikurinn Pabbinn er alveg ótrúlega skemmtilegt leikrit og mæli eindregið með því að þið skellið ykkur. Eftir leikritið bauð Naglinn út að borða. Á tímabili hélt ég að hann hefði ruglast og haldið að konudagurinn væri á föstudaginn, en það var aldeilis ekki. Ekki nóg með að maður fái svona prinsessupæju meðferð heldur fékk ég risa pakka á konudaginn líka. Það er sko ekki amalegt að eiga svona kærasta skal ég segja ykkur.

Annars er það helst að frétta að ég og Sandra höfum háð prjónakeppni. Ég byrjaði á hvítri lopapeysu í gær, stefni á að klára hana á innan við viku. Það er nú kannski ekki enginn met tími. En það verður nú að taka tillit til þess að ég er enginn meistari. Nýjustu fréttir herma að Pallan muni slást í hópinn á morgun. Þetta verður mjög spennandi get ég sagt ykkur.

Húsfreyjan á Stóra-Bóli

Gleði út í eitt

Ég vil nú byrja á að þakka fyrir kveðjur og hlý orð í minn garð ;)

Það ber helst til tíðinda um þessar mundir að skólinn er byrjaður aftur og ekki er laust við að undirrituð sé nú bara pínulítið löt og ekki alveg í stuði fyrir þetta allt saman. Það fara nú ansi margar klukkustundir í að bruna á milli suðvestur-hornsins og norðurlands-vestra, þær fara þó ekki alveg til spillis því við ég hef jafnan haft alveg frábæra ferðafélaga. Fyrir utan það að auðvitað á maður alltaf að vera jákvæður ekki satt?
Eftir að hafa unnið í Útilíf um jólin fékk ég alveg nóg og tók til minna ráða...sem sagt sagði upp. Það var alveg ágæt ákvörðun hjá mér því síðan þá hef ég verið bara nokkuð dugleg að skreppa út með mínum heitt elskaða. Það sem við höfum tekið okkur fyrir hendur er m.a. kayakróður hér um sundin blá. Ég fór í einn minn ævintýralegasta róður nú ekki alls fyrir löngu. Hann byrjaði nú eins og svo margir aðrir frekar rólega og ákvað ég þá að taka til minna ráða og prófa að surfa...það var svo sem ekki að spyrja að því ég lenti á bóla kafi og báturinn séri öfugt. Ekki varð mér meint af volkinu heldur bara nokkuð ánægð með sjálfa mig fyrir að hafa prófað. Naglinn hjálpaði mér svo að tæma bátinn og héldum við því síðust af stað. Við vorum nokkuð á eftir hópnum ásamt 3 öðrum ræðurum og rérum við norður fyrir Viðey. Þegar þangað var komið þurftum við heldur betur að taka á og róa eins og skeppnur eins hratt og við gátum, ástæða þess var að inn komu risastórar mannætu-öldur. Þær munu hafa verið allt að 4 m háar. Já heldur betur skemmtileg upplifun það.
En við höfum ekki verið við eina fjölina felld heldur höfum við skellt okkur nokkru sinnum í ísklifur í frostinu og rennt okkur á snjóbretti/skíðum. Ég verð nú bara að segja að það er mikil tilhlökkun fyrir vetrinum og vona að veður-guðirnir gefi okkur mikinn snjó og frost.
Ef ykkur langar að gera eitthvað hvort sem það er sunnan eða norðan heiða þá er bara að bjalla...
Að lokum ætla ég að bjóða ykkur upp á nokkrar myndir svona í tilefni dagsins


Í Hlíðarfjalli

Frábær dagur hjá Jónasi Bond og Söndru

Ölli og Teitur klárir í slaginn

Endalaust hamingjusöm

Blikk blikk

Það er svo sannarlega gott að vera komin heim til sín. Við skötuhjú erum búin að gera sitthvað síðustu daga fyrir heimilið, ekki seinna vænna svona rétt fyrir jólin. Við erum búin að setja upp seríurnar bæði á svalirnar og í gluggana og ekki nóg með það heldur hengja upp allt fíneríið sem ég keypti í AMERÍKU. Aldeilis flott það. Og ekki má nú gleyma fínu ljósakrónunum sem Ölli hengdi upp við mikinn fögnuð spúsu sinnar. Maður verður nú að hvetja sinn mann ekki satt.
Á laugardaginn fengum við svo staffið af Mogganum í partý fyrir jólahlaðborðið. Það var algjör óþarfi að mála sig og greiða það kveldið því veðrið var brjálað!!! Þvílík rigning og rok, útivistarpæjan ég var ekki parhrifin í sparifötunum og hvítum skóm. Og þetta átti bara eftir að skána...eða þannig. Þegar við mættum á ónefndan veitingastað hér í borg var okkur vísað inn í salinn sem við höfðum útaf fyrir okkur. Mjög kósý aðstaða en þegar fólkið byrjaði að hengja upp af sér blautar utanyfirflíkurnar vildi ekki betur til en fatahengið hrundi. Það var nú reyndar ótrúlega fyndið og allir gerðu gott úr því. Mér fannst það einkar ánægjulegt þar sem mér var boðið upp á vín í staðin, en ég sat í áhættu sæti. Áhættan var fólgin í því að klofa yfir allar flíkurnar sem lágu eins og hráviði á gólfinu. Og ekki kvartaði ég yfir fríum veigunum. Maturinn var ágætur, ekkert vondur en langt frá því að vera frábær. Ekki batnaði það þegar við þurftum að bíða í 5 mín við hlaðborðið. Bíða og bíða. Við vorum sem sagt að bíða eftir diskum. Þeir voru nefnilega allir óhreinir!!! En þrátt fyrir að margt hafi farið fyrir ofan garð og neðan á þessum blessaða veitingastað var félaggskapurinn góður og úr varð hin besta skemmtun.
En það dugir ekki að borða bara og borða alla daga og fara á fjögur jólahlaðborð og fara svo bara heim að liggja og melta. Ónei pant ekki þyggja aukakíló um jólin. Svo ég skellti mér í World class og fjárfesti í einu mánaðarkorti. Passar akkurat þangað til ég fer norður aftur. Tilfinningin sem hríslaðist um mig er ég gekk inn í líkamsræktarsalinn var frábær. Ég var í banastuði, skokkaði í hálftíma og "skíðaði" í annan til. Á meðan var ég svo alltaf að passa að halda púlsinum í réttum takti til að auka árangur æfingana. Inn á milli blikkaði ég svo hitt kynið, gott ef ég vinkaði ekki líka og reyndi að brosa blítt. Já en það þýðir nú lítið þegar fólk snýr sér bara í hina áttina og þekkir mann ekki. Og í þokkabót heldur að maður sé með einhverja viðreynslu takta. Ég veit um einn sem fær gott tiltal næst þegar við hittumst á fjöllum!!!
En stelpur...hvenær verður svo tími fyrir saumó????

Jólapróf

Ég á að vera að læra núna, en er bara ekki í nokkru stuði. Nenni heldur ekki að þrífa en ég þarf að skila íbúðinni á morg. Í dag ætla ég hreinlega að vera löt. Og finnst það bara allt í lagi. Á morgun er svo fyrsta prófið, það mun vera tölfræði próf úr Rannsóknaraðferðum og þurfti ég, Sandra og Jónas að skutlast niður á Krók eftir reiknivélum. Gaman að gera sér svona "dagamun" þegar maður á að vera að læra. Svo er líka málið að gera sér "dagamun" í kveld og fara aftur á Krókinn og moka í andlitið á sér einni pizzu og skola henni niður með gosglasi. Já þessa dagana eru allir hversdagslegir hlutir "dagamunur" en það líður ekki á löngu þar til þetta er yfirstaðið og þá verður kátt í höllinni. Hlakka mikið til að vera á Leifs samfellt í 6 vikur. Það verður gaman að skreyta, baka, græja og gera. Svo eru allir velkomnir í heimsókn, hlakka til að sjá ykkur.

músa-hús

Já það er búið að vera mikið að gera og auðvitað bitnar það á bloggskrifum vorum. En ég get frætt ykkur um það að gullskórnir hafa verið mikið notaðir síðustu vikur. Ég verð þó að viðurkenna að þetta er ekki mjög skjólgóður skóbúnaður í snjónum sem hefur verið að undanförnu. En hvað um það GULL er GULL þó að það kosti mann kvef, eyrna og eitlabólgu. Ég hlakka líka til að vera í þeim í kveld þegar ég og samnemendur mínir ætlum að mæta
prúðbúin á jólahlaðborð Hólaskóla. Ég hef heyrt að það sé fleira í
tísku þessa dagana en GULL og það er demantar og geimsteinar. Ég á að vísu ekki alvöru þannig en eins og ég hef lært í skólanum er ekta-plat alveg í lagi. Ég ætla að láta mér það duga.
En að örðum málum sem eru ekki eins pæjuleg. Þannig er mál með vexti að þó ég sé kvenkyns að þá þarf ég stundum að nota klósett. (ég veit að það hljómar ósennilega) Nema hvað í gær þurfti ég þess. (án gríns það gerist ekki oft...örsjaldan) Nema hvað ég sest niður og er á hraðferð enda er skólinn alveg að byrja. En þetta var ekki eins og venjulega, ég hafði það nefnilega á tilfinninguni að einhver væri að fylgjast með mér. Sú tilfinning var alveg fáránleg þar sem baðherbergið er mjög lítið, í mesta lagi tveir fermetrar. En ég losnaði ekki við þessa tilfinningu og fór að skima í kringum mig. Sú skimun tók nú ekki langan tíma sökum þess hvað baðherbergið er lítið. En þegar ég var búin að sannfæra sjálfa mig um að ég væri ein í þessu litla rými sé ég allt í einu tvö lítil augu stara á mig. Ég starði á móti en ekkert gerðist. Kvikindið hreyfði sig ekki. Það var ekki um að villast, þetta var mús...það var mús í sturtunni minni!!!
Ég flýtti mér að loka sturtunni og hef aldrei verið fljótari að standa upp og sturta niður. Ég hljóp fram í eldhús og sótti gúmmíhanska, því á músaveiðar skyldi ég halda. Vopnuð kjarki og ákveðni opnaði ég sturtuna og horfði á músarræfilinn alveg harðákveðin að ég skyldi koma henni út úr húsi. ég byrjaði á að gera vegg svo hún kæmist ekki út úr sturtunni. Ég hélt að það væri nóg að beygja mig niður og grípa músina, en kvikindið hljóp og hljóp um alla sturtu. Ég greip alltaf í tómt. Og allt í einu stökk músin yfir veggin sem ég hafði sett upp og hljóp og hljóp og ég á eftir...allt í einu hvarf hún. Ég vissi ekki hvaðan á mig stóð veðrið. Ég leytaði og leytaði en ekkert gekk. Að lokum fann ég gat, þar á músin heima. Mér leið ekki vel að hafa tapað fyrir mús. En ég ætla ekki að búa þarna lengur, ekki það að mér sé illa við mýs. Langar bara ekkar að búa með þeim!!!

Vangaveltur um hár

Hár, flestir hafa það á kollinum og öðrum líkamspörtum. Þó eru ekki allir svo lánssamir og aðrir kjósa að hafa ekkert hár. Hár er eiginlega tilgangslaust, það veitir nú ekki mikið skjól gegn þrálátum norðanvindum fyrir utan að fjúka allt framan í mann og byrgja manni sýn þá endar það í einni flækju sem tekur langan tíma að greiða úr.
Það er dýrt að vera með hár. Hárvörur eru ótrúlega dýrar, það er auðvitað ekki nóg að eiga eitthvað ódýrt sjampó með góðri lykt. Ónei maður þarf að eiga góða hárnæringu líka og auðvitað flókasprey, hitavörn, sléttuspray, krulluspray, sléttujárn, hárblásara o.m.fl. Það er heldur ekki ókeypis að fara í litun og klippingu og aldrei er maður ánægður. Tekur mann viku að jafna sig, jafnvel þó hárið sé alveg eins og síðast. Svo er líka alveg bannað að klippa svo mikið sem einn sentimeter af því án þess að maður þurfi beinlínis áfallahjálp.
Maðurinn minn er í sífelldu stríði við hárið mitt. Ekki það að hann vilji hafa mig hárlausa, heldur finnst honum ég fara óþarflega mikið úr hárum. Næstum eins og hundur bara. Hann sér hár út um allt og er sérstaklega duglegur að tína þau af jökkunum og peysunum mínum. Ég er honum innilega þakklát fyrir það, ásamt allri þolinmæðinni sem hann sýnir hárinu mínu þegar hann vaknar með það í andlitinu.
En ástæðan fyrir því að ég svona mikið að pæla í hári akkurat þessa stundina er sú að ég mældi það áðan. Það er hvorki meira né minna en 58 cm að lengd sem er rúmlega einn þriðji af hæð minni. Rótin er örugglega 2.5 cm sem þýðir að ég verði að fara í litun til að fylgja örugglega tískustraumum. Það segir okkur að 55.5 cm af hárinu á mér er litað og ekki orginal.
Ég á í týpísku love-hate sambandi við hárið á mér, sem er grát broslegt. Því ef öll heimsins vandamál væru jafn smávægileg og þetta væri heimurinn örugglega fallegri en hann er í dag.