Blikk blikk

Það er svo sannarlega gott að vera komin heim til sín. Við skötuhjú erum búin að gera sitthvað síðustu daga fyrir heimilið, ekki seinna vænna svona rétt fyrir jólin. Við erum búin að setja upp seríurnar bæði á svalirnar og í gluggana og ekki nóg með það heldur hengja upp allt fíneríið sem ég keypti í AMERÍKU. Aldeilis flott það. Og ekki má nú gleyma fínu ljósakrónunum sem Ölli hengdi upp við mikinn fögnuð spúsu sinnar. Maður verður nú að hvetja sinn mann ekki satt.
Á laugardaginn fengum við svo staffið af Mogganum í partý fyrir jólahlaðborðið. Það var algjör óþarfi að mála sig og greiða það kveldið því veðrið var brjálað!!! Þvílík rigning og rok, útivistarpæjan ég var ekki parhrifin í sparifötunum og hvítum skóm. Og þetta átti bara eftir að skána...eða þannig. Þegar við mættum á ónefndan veitingastað hér í borg var okkur vísað inn í salinn sem við höfðum útaf fyrir okkur. Mjög kósý aðstaða en þegar fólkið byrjaði að hengja upp af sér blautar utanyfirflíkurnar vildi ekki betur til en fatahengið hrundi. Það var nú reyndar ótrúlega fyndið og allir gerðu gott úr því. Mér fannst það einkar ánægjulegt þar sem mér var boðið upp á vín í staðin, en ég sat í áhættu sæti. Áhættan var fólgin í því að klofa yfir allar flíkurnar sem lágu eins og hráviði á gólfinu. Og ekki kvartaði ég yfir fríum veigunum. Maturinn var ágætur, ekkert vondur en langt frá því að vera frábær. Ekki batnaði það þegar við þurftum að bíða í 5 mín við hlaðborðið. Bíða og bíða. Við vorum sem sagt að bíða eftir diskum. Þeir voru nefnilega allir óhreinir!!! En þrátt fyrir að margt hafi farið fyrir ofan garð og neðan á þessum blessaða veitingastað var félaggskapurinn góður og úr varð hin besta skemmtun.
En það dugir ekki að borða bara og borða alla daga og fara á fjögur jólahlaðborð og fara svo bara heim að liggja og melta. Ónei pant ekki þyggja aukakíló um jólin. Svo ég skellti mér í World class og fjárfesti í einu mánaðarkorti. Passar akkurat þangað til ég fer norður aftur. Tilfinningin sem hríslaðist um mig er ég gekk inn í líkamsræktarsalinn var frábær. Ég var í banastuði, skokkaði í hálftíma og "skíðaði" í annan til. Á meðan var ég svo alltaf að passa að halda púlsinum í réttum takti til að auka árangur æfingana. Inn á milli blikkaði ég svo hitt kynið, gott ef ég vinkaði ekki líka og reyndi að brosa blítt. Já en það þýðir nú lítið þegar fólk snýr sér bara í hina áttina og þekkir mann ekki. Og í þokkabót heldur að maður sé með einhverja viðreynslu takta. Ég veit um einn sem fær gott tiltal næst þegar við hittumst á fjöllum!!!
En stelpur...hvenær verður svo tími fyrir saumó????

Jólapróf

Ég á að vera að læra núna, en er bara ekki í nokkru stuði. Nenni heldur ekki að þrífa en ég þarf að skila íbúðinni á morg. Í dag ætla ég hreinlega að vera löt. Og finnst það bara allt í lagi. Á morgun er svo fyrsta prófið, það mun vera tölfræði próf úr Rannsóknaraðferðum og þurfti ég, Sandra og Jónas að skutlast niður á Krók eftir reiknivélum. Gaman að gera sér svona "dagamun" þegar maður á að vera að læra. Svo er líka málið að gera sér "dagamun" í kveld og fara aftur á Krókinn og moka í andlitið á sér einni pizzu og skola henni niður með gosglasi. Já þessa dagana eru allir hversdagslegir hlutir "dagamunur" en það líður ekki á löngu þar til þetta er yfirstaðið og þá verður kátt í höllinni. Hlakka mikið til að vera á Leifs samfellt í 6 vikur. Það verður gaman að skreyta, baka, græja og gera. Svo eru allir velkomnir í heimsókn, hlakka til að sjá ykkur.

músa-hús

Já það er búið að vera mikið að gera og auðvitað bitnar það á bloggskrifum vorum. En ég get frætt ykkur um það að gullskórnir hafa verið mikið notaðir síðustu vikur. Ég verð þó að viðurkenna að þetta er ekki mjög skjólgóður skóbúnaður í snjónum sem hefur verið að undanförnu. En hvað um það GULL er GULL þó að það kosti mann kvef, eyrna og eitlabólgu. Ég hlakka líka til að vera í þeim í kveld þegar ég og samnemendur mínir ætlum að mæta
prúðbúin á jólahlaðborð Hólaskóla. Ég hef heyrt að það sé fleira í
tísku þessa dagana en GULL og það er demantar og geimsteinar. Ég á að vísu ekki alvöru þannig en eins og ég hef lært í skólanum er ekta-plat alveg í lagi. Ég ætla að láta mér það duga.
En að örðum málum sem eru ekki eins pæjuleg. Þannig er mál með vexti að þó ég sé kvenkyns að þá þarf ég stundum að nota klósett. (ég veit að það hljómar ósennilega) Nema hvað í gær þurfti ég þess. (án gríns það gerist ekki oft...örsjaldan) Nema hvað ég sest niður og er á hraðferð enda er skólinn alveg að byrja. En þetta var ekki eins og venjulega, ég hafði það nefnilega á tilfinninguni að einhver væri að fylgjast með mér. Sú tilfinning var alveg fáránleg þar sem baðherbergið er mjög lítið, í mesta lagi tveir fermetrar. En ég losnaði ekki við þessa tilfinningu og fór að skima í kringum mig. Sú skimun tók nú ekki langan tíma sökum þess hvað baðherbergið er lítið. En þegar ég var búin að sannfæra sjálfa mig um að ég væri ein í þessu litla rými sé ég allt í einu tvö lítil augu stara á mig. Ég starði á móti en ekkert gerðist. Kvikindið hreyfði sig ekki. Það var ekki um að villast, þetta var mús...það var mús í sturtunni minni!!!
Ég flýtti mér að loka sturtunni og hef aldrei verið fljótari að standa upp og sturta niður. Ég hljóp fram í eldhús og sótti gúmmíhanska, því á músaveiðar skyldi ég halda. Vopnuð kjarki og ákveðni opnaði ég sturtuna og horfði á músarræfilinn alveg harðákveðin að ég skyldi koma henni út úr húsi. ég byrjaði á að gera vegg svo hún kæmist ekki út úr sturtunni. Ég hélt að það væri nóg að beygja mig niður og grípa músina, en kvikindið hljóp og hljóp um alla sturtu. Ég greip alltaf í tómt. Og allt í einu stökk músin yfir veggin sem ég hafði sett upp og hljóp og hljóp og ég á eftir...allt í einu hvarf hún. Ég vissi ekki hvaðan á mig stóð veðrið. Ég leytaði og leytaði en ekkert gekk. Að lokum fann ég gat, þar á músin heima. Mér leið ekki vel að hafa tapað fyrir mús. En ég ætla ekki að búa þarna lengur, ekki það að mér sé illa við mýs. Langar bara ekkar að búa með þeim!!!